"Jak Antoś został Rycerzem" to piękna opowieść o Antku i jego rodzinie oraz o chorobie, która była dla nich bolesnym doświadczeniem. To książka o śmierci, która może mieć sens, jeśli przybierze się odpowiednią perspektywę i zaufa, Temu, który życie dał.
Nie
jest to obszerna pozycja, powiedzieć można nawet, że bardzo króciutka. Natomiast wartość jaką za sobą niesie jest ogromna. Słów niewiele,
ale przekaz jest głęboki. Zaczęłam czytać od razu po otrzymaniu przesyłki. Zapowiadało się lekko; te kolorowe ilustracje... a skończyło się tak, że
wycierałam nos chusteczką. Może dlatego, że czytając, na rękach trzymałam
3miesięcznego Frania, przytulałam i nie mogłam sobie
wyobrazić opisanej historii. A ona przecież zdarzyła się naprawdę, w rodzinie Doroty i Sebastiana.
Historia Antosia przypomniała mi książkę "Oskar i Pani Róża", którą czytałam wiele lat temu i która wstrząsnęła mną mocno. Opowieść o Antku Rycerzu skierowana jest jednak do dzieci i łagodny język w niej występujący skierowany jest do tych młodych czytelników. Mimo, że temat trudny to książka nie budzi lęku ani zdenerwowania, lecz daje wiarę i ukazuje tę szerszą perspektywę, z jakiej można patrzeć na życie. A takiej perspektywy właśnie nam wszystkim trzeba (niezależnie od tego ile mamy lat). Takiego punktu odniesienia, który nigdy się nie zmieni. Wszystko może wirować, mogą zmieniać się rządy, pojawiać nowe możliwości albo nieszczęścia, ale jeśli tylko będziemy mieli punkt odniesienia taki jaki dostrzegł Antoś to wszystko będzie miało sens. Perspektywa będzie duuużo szersza i pełna nadziei oraz ufności.
Historia Antosia przypomniała mi książkę "Oskar i Pani Róża", którą czytałam wiele lat temu i która wstrząsnęła mną mocno. Opowieść o Antku Rycerzu skierowana jest jednak do dzieci i łagodny język w niej występujący skierowany jest do tych młodych czytelników. Mimo, że temat trudny to książka nie budzi lęku ani zdenerwowania, lecz daje wiarę i ukazuje tę szerszą perspektywę, z jakiej można patrzeć na życie. A takiej perspektywy właśnie nam wszystkim trzeba (niezależnie od tego ile mamy lat). Takiego punktu odniesienia, który nigdy się nie zmieni. Wszystko może wirować, mogą zmieniać się rządy, pojawiać nowe możliwości albo nieszczęścia, ale jeśli tylko będziemy mieli punkt odniesienia taki jaki dostrzegł Antoś to wszystko będzie miało sens. Perspektywa będzie duuużo szersza i pełna nadziei oraz ufności.
Publikacja Wydawnictwa AA to historia, którą można wykorzystać podczas rozmowy z dziećmi na te najważniejsze tematy: życie, śmierć, sens cierpienia, poświęcenie, miłość w rodzinie czy siła głębokiej wiary. Książka Agnieszki Przybylskiej jest wartościową lekturą i przybliża młodym czytelnikom tematy, z którymi często nawet dorośli nie są w stanie się zmierzyć. Polecam!
-----------------------------------------------------------------------------------
Część dochodu ze sprzedaży książki przeznaczona jest na wsparcie Domowego Hospicjum Dziecięcego "Promyczek".
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz